Bu Yazıda Hüzün Var !

Merhabalar,

Bu yazıda hüzün var, ben varım, yaşadıklarım var. Şu sıralar bir çok insandan zor günler geçirdiğim büyük bir gerçek. Mutlu olmaya çalışıyor olsam bile başaramıyorum. 2013'ün son ayından itibaren biraz kötü biraz iyi giden yaşantım beni allak bullak ediyor, ne yapsam derdimi kime, nereye anlatsam diye düşünürken burası biraz yükümü hafifletir diye düşündüm, hadi gelin benim hikayemi dinleyelim.

Hayatımda en yakın üç akrabamı kaybettim. İlki fazlaca sevdiğim dedem. İlk kaybımı onunla yaşadım. Büyük hüzün, büyük sorun. İlkokul 2. sınıfa gidiyordum o zamanlar. Neyin ne olduğunu bilmiyorum yani. Her gün yolunu gözlediğim dedem hasta olmuş. Hastaneye gittik, gidemedim yanına. Ah salak ben bilmezdim ki o zaman son görüşüm olacağını. Kaybettim ben dedemi. Cenazesine bile götürmediler beni. Yıllarca rüyalarıma girdi. Yıllarca aynı yoldan bekledim onu gelecek diye. Gitme dediği parka gitmedim çocuk aklımla, rüyalarım beni korkutur hale geldi artık. Çünkü ölümü biliyordum. Çok kıskandım çocukları, dedeleri ellerinden tutup okuldan alıp, bırakıyordu. Benim dedem ise bayramlarda bir dua okumaya gittiğimiz zamanlar var oluyordu. Çok seviyorum onu keşke yanımda olsaydı. Azarını işitseydimde biraz daha yanımda kalsaydı. Yolun başında bırakmasaydı beni. Onun ardından diğer dedemde bıraktı beni. Nasıl bir hüsran siz düşünün. 1 yıl arayla tek kalmış gibi hissediyor insan.

Anneannem vardı benim şeker mi şeker, evet vardı diyorum. Çünkü artık yok. Boğazında düğümleniyor insanın her söz her yazdığı kelime. Hayır ağlamayacağım diyorsan da olmuyor ya salıver gitsin ! O hastaneden çıkacak diye çok bekledim ben ! Her gece dua ettim her gün işte eve gelirken düzelir umuduyla sordum ben nasıl diye. Hiç aklıma gelmedi öleceği. Çıkacaktı oradan saçına kına sürecektik, güldürecektim ya kuzenlerimden bahsedecektik. O gülünce dünya gülecekti. Nasıl bir umutsa benimkisi olumsuzu düşünememişim meğer. Vedalaşamadık ya en çok ona yanıyorum. Konuşamadı ya 2 ay bizimle. Helal et dedim ya hakkını etmiştir diye umut ediyorum. 5 gün sonra 1 ay olacak. Alışamadım ya ben yine ölümlere.

Onun pamuk gibi olan avucunun içini öpmeyi özlüyor insan.

Gittiğiniz yerde bekleyin bizleri, gittiğiniz yerde kavuşun özlediklerinize, acısız ve huzurlu bir yerde yaşıyor olanız umuduyla...